χαλκοδεσμωτήρ

Α

(κατά τον Ησύχ.) «χαλκόδεσμος, ἐπεὶ ὥπλιστο... λέγεται δὲ καὶ χαλκοδεσμήτωρ».

[ΕΤΥΜΟΛ. < χαλκ(ο)-* + δεσμός + κατάλ. -τήρ* (για το -ω- τού τ. πρβλ. δεσμώτης, δεσμωτήριον)].